روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران و تاجیکستان؛ بسترهای همگرایی و زمینه های واگرایی

author

Abstract:

چکیده پس از تجزیه اتحاد جماهیر شوروی و پیدایش پنج کشور جدید در آسیای مرکزی، فصل جدیدی در روابط ایران با این کشورها بوجود آمد. موضوع روابط جمهوری اسلامی ایران و تاجیکستان همواره با اهمیت زیادی مطرح شده و این امر پیش از هر چیز به سبب پیوندهای تاریخی، فرهنگی و زبانی موجود میان دو کشور و ذکر این حقیقت که تاجیکستان به عنوان تنها کشور فارسی‌زبان در آسیای مرکزی است که وضعیت متمایزی با سایر کشورهای این منطقه دارد. آسیای مرکزی از جمله مناطقی است که از جایگاهی روزافزون در مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی، برخوردار گشته و اکنون به عنوان یکی از مهمترین زیر سیستم‌های منطقه‌ای محسوب می‌شود. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان، از یک سو بر پایه عوامل همگرایی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، از فرصت‌ها و زمینه‌های نفوذ و همکاری، برخوردار است و از طرف دیگر با توجه به عوامل واگرایی با چالش‌ها و تهدیداتی مواجه می‌باشد که بر‌آیند این امر، همواره در جهت‌گیری سیاست خارجی ایران در تاجیکستان تأثیرگذار بوده است. این مقاله ضمن شناسایی مهمترین عوامل همگرایی و واگرایی پیش‌روی سیاست خارجی ایران به ارزیابی کلی از خط مشی‌های اتخاذ شده در تاجیکستان می‌پردازد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

روابط جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان، بسترهای همگرایی و زمینه های واگرایی

از زمان فروپاشی اتحاد شوروی و اعلام استقلال جمهوری آذربایجان، روابط تهران– باکو به طور معمول در سطح مطلوبی قرار نداشته، و با فراز و نشیب هایی در دو دهه اخیر همراه بوده است. عواملی مانند برخورداری از پیوند های تاریخی و فرهنگی و وجود ظرفیت های موجود برای همکاری های اقتصادی به عنوان محرکی برای گسترش روابط دو طرف به حساب می آید. اما در عین حال این روابط با موانع و عوامل بازدارنده ای مانند ادامه اخت...

full text

روابط جمهوری اسلامی‌ایران و جمهوری آذربایجان، بسترهای همگرایی و زمینه‌های واگرایی

از زمان فروپاشی اتحاد شوروی و اعلام استقلال جمهوری آذربایجان، روابط تهران– باکو به طور معمول در سطح مطلوبی قرار نداشته، و با فراز و نشیب‌هایی در دو دهه اخیر همراه بوده است. عواملی مانند برخورداری از پیوند‌های تاریخی و فرهنگی و وجود ظرفیت های موجود برای همکاری‌های اقتصادی به‌عنوان محرکی برای گسترش روابط دو طرف به حساب می‌آید. اما در عین حال این روابط با موانع و عوامل بازدارنده‌ای مانند ادامه اخت...

full text

عوامل همگرایی و واگرایی در روابط جمهوری اسلامی ایران و لیبی

روابط ایران و لیبی از بدو انقلاب تاکنون فراز و نشیب‌هایی داشته است و چندی از عوامل باعث همگرایی و چندی باعث واگرایی در روابط دو کشور شده است. پژوهش حاضر با بهره‌گیری از نظریه واقع­گرایی ساختاری، چرایی گسترش روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران و لیبی و نیز علل تزلزل و واگرایی در روابط دو کشور را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این راستا با تحلیل وقایع در مقطع بعد از انقلاب اسلامی، در می‌یابیم که گسترش رو...

full text

روابط ایران و روسیه، همگرایی یا واگرایی؟

روسیه و ایران یکی از تباری اروپایی و نژادی اسلاو و دیگری از تباری آسیایی و نژادی غیراسلاو هستند. متناسب با نوع برداشت از ظرفیت‌ها و توانایی‌های خود، به ایفای نقش در نظم­سازی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی می‌پردازند. تغییرهای ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک و تفاوت رویکردهای اعلامی و اعمالی، تغییرهای تاریخ­سازی را در عرصه‌های تقابل یا تعامل میان دو کشور ایجاد کرده، به‌گونه‌ای که چگونگی و چرایی ناپایداری ای...

full text

عوامل همگرایی و واگرایی در روابط جمهوری اسلامی ایران و لیبی

روابط ایران و لیبی از بدو انقلاب تاکنون فراز و نشیب هایی داشته است و چندی از عوامل باعث همگرایی و چندی باعث واگرایی در روابط دو کشور شده است. پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریه واقع­گرایی ساختاری، چرایی گسترش روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران و لیبی و نیز علل تزلزل و واگرایی در روابط دو کشور را مورد بررسی قرار می دهد. در این راستا با تحلیل وقایع در مقطع بعد از انقلاب اسلامی، در می یابیم که گسترش رو...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 11  issue 42

pages  9- 40

publication date 2018-08-23

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023